ے رحمے بزرگے است
که روزگار
اجازه دوست داشتن
و خواستن کسے را به ما بدهد
اما اجازه
دلگیرم
از دنیآ و روزگآرش
از بی کسی هآ و سکوت هآ!
این منم که اینگونه خسته ام
منی که همیشه خوب بودم و خندآن
منی که خنده هآیم مثآلی بود به مثآل ضرب المثل!
نمی توآنی بفهمی و البته عجیب هم نیست برآیم!
چون “تـو”، “من” نیستی!
پس لطفا قضآوتم نکن…جآی آن
دعآیم کن…
روزگـار لَعنتــی …
هـــَـــــــــر سـازی کِـه زدی رَقصیـدمـ.
بـی اِنصـاف یکبــار هَـم تـو بِـه سـاز مَـن بـِــرقــص ؛
ببیــــــــن …
دِلــمـ چـِـه ” شـــــــــــوری ” میـزَنـد …؟!
دیگر نخواهم گفت :
آدم ها یا به عشقشان می رسند یا نمی رسند
می دانی چه می گویم ؟
خواهم گفت : آدم ها به لیاقتشان می رسند
و این برای تو بهتر است
چون به لیاقتت رسیدی!
من نیز به لیاقتم خواهم رسید.
.شــک نکــــن …!
, ” آینـــ
ـده ای ”خواهـــم ساخت که
ـده ای ”خواهـــم ساخت که” گذشتــــه ام ”جلویــــش زانــو بزنــــد …!
قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم …!
ــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم …!برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,
ـــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,آنـــقـــدر خوشبخت می کنــــم کـــــه ,
در خوشبخت می کنــــم کـــــه ,به هر روزی که جای” او” نیستی به خودت” لعنت “بفرستی
اطلاعات کاربری
بے رحمےآرشیو
آمار سایت